DE KLEUREN VAN DE MAAN

(beweeg de muis over het beeld)
(klik op het beeld voor een RGB-decompositie)

Zelfs een kleurenbeeld van de maan oogt als een zwart/wit opname maar er zijn toch subtiele kleurverschillen aanwezig die gewoon niet opvallen in het kleurenbeeld. Door deze verschillen te versterken zien we de verschillen in chemische samenstelling van het maanoppervlak. (Beweeg daartoe de muis over bovenstaande foto). Opvallend zijn het blauw ogende Mare Tranquillitatis rechts van het midden, de witte stralen van Tycho en witte structuren rond andere kleinere kraters en de bruine tinten en structuren in Mare Ibrium, Mare Serenitatis en krater Plato. De krater Copernicus heeft een duidelijke tweedeling in de structuur met een paars-bruine aan de westzijde. Voor het verkrijgen van dit beeld is de volgende procedure gevolgd: De gemiddelde grijswaarde van de R-, G- en B-beelden zijn gelijk aan elkaar gemaakt zodat het kleurenbeeld gemiddeld (afgezien van de subtiele kleurverschillen) een neutraal grijze kleur krijgt. Vervolgens is voor elk beeldpunt met kleurwaarden r,g en b de afwijking van het gemiddelde (r+g+b)/3 versterkt met een zekere factor (in dit geval 15). Dus voor bijvoorbeeld r: factor:=15; mean:=(r+g+b)/3; r := factor*(r-mean)+mean; (Klik op het beeld om een decompositie van het R, G en B-beeld te zien) Tenslotte is ruis in het versterkte kleurenbeeld verminderd door gebruik van een mediaan filter en is de luminantie-component vervangen door die van het orginele beeld.